Een waarheid als een koe....(10)

Voor de één een eye- opener, voor de andere gesneden koek!

Hier begint de zee!

Maar het is wel belangrijk om te weten. Alles wat op straat ligt wordt dankzij het hemelwater via de put naar het riool gebracht. En dat komt weer in een sloot, een kanaal, in een rivier en uiteindelijk in de zee.

Zo komt heel veel zwerfafval, plastic en heel veel meer in de zee.

 Vooral sigarettenfilters worden door het hemelwater meegenomen de goot in. Alleen al in Nederland worden naar schatting zeven tot tien miljard peuken jaarlijks op straat gegooid. Een sigaret blijft twee tot twaalf jaar liggen, de schadelijke stoffen verdwijnen met het hemelwater in de grond.

Zo gaat het ook met plastic. Iedere minuut beland er 20.000 kilo plastic in de oceaan! Twintigduizend kilo!!! Via allerlei zeestromen hoopt het zich op.

De oceanen zijn voortdurend in beweging als gevolg van de rotatie van de aarde en heersende windrichtingen. Er zijn vijf grote roterende zeestromingen, die gyres worden genoemd, en ook nog enkele kleinere. Het gaat om een soort reusachtige draaikolken waarin het drijfvuil langzaam naar het midden wordt gezogen, vergelijkbaar met een doucheputje. De gyres zijn gelegen in subtropische zones, dat wil zeggen boven en onder de evenaar. In alle vijf is sprake van een verhoogde concentratie van plastic afval ten opzichte van andere delen van de oceanen. Het overgrote deel betreft plastic deeltjes die we met het blote oog haast niet kunnen zien, omdat ze kleiner zijn dan vijf mm. Dit zijn de microplastics.

De gyres zijn geen drijvende eilanden of tapijten van plastic, ook wel garbage patches genoemd. Er is geen sprake van een zichtbaar drijvende opeengestapelde massa van plastic afval in het midden van de oceaan. Dergelijke misverstanden leiden een hardnekkig bestaan. Het gaat wel om een verhoogde concentratie van plastic dat voor een belangrijk deel uit zeer kleine stukjes bestaat.

Eenmaal in de zee zien  dieren plastic afval aan voor voedsel. En in een maag vol onverteerbaar plastic, past geen eten meer. Jaarlijks overlijden daardoor 100.000 zeedieren. Wetenschappers schatten dat 1 op de 3 zeeschildpadden en al meer dan de helft van de walvissen plastic heeft ingeslikt.

En het is zo simpel: zorg dat het afval niet op straat terecht komt!