Humor op de woensdag...

 

Witte vleugels, zwarte vleugels.... boek over slavernij

In mijn vorige post (die kun je HIER teruglezen) over boeken schreef ik al dat ik van diverse boekengenres houd en dat ik qua onderwerpen ook een brede interesse heb. Dit maal koos ik een boek over de slavernij van een voor mij onbekende schrijfster: Witte vleugels, zwarte vleugels door Sue Monk Kidd.

Het bijzondere van dit verhaal is dat het afwisselend verteld over Hetty een jonge slavin en over Sarah de dochter van een rijke familie die slaven in dienst heeft. Het omvat ruim drie decennia en geeft een boeiend tijdsbeeld. Het begint in de tijd dat slavernij nog heel vanzelfsprekend is en vast gegeven is in Amerika. Hoewel er een groot verschil in inzicht is tussen de Noordelijke en de Zuidelijke staten. 

Het blijkt niet eenvoudig op te lossen en behalve het verhaal van de slavernij vertelt het ook over de emancipatie ( of beter het gebrek aan) van vrouwen in die tijd. De straffen voor de zwarte slaven zijn meedogenloos en verbeteringen zijn moeilijk door te voeren. Zo wordt in dit boek de jeugdige Sarah gestraft voor het feit dat ze de jonge Hetty leert lezen. En toch komt Sarah de belofte aan Hetty's moeder na: ze zal zich inzetten voor haar vrijheid. Al kost dat vele jaren om die belofte in te lossen.

De tekst op de achterflap:

Charleston, South Carolina, begin 19e eeuw Voor haar elfde verjaardag krijgt Sarah het tienjarige slavenmeisje Hetty 'Handful' cadeau. Er ontstaat een gecompliceerde maar hechte vriendschap, die hun levens zal beïnvloeden. Gedurende vijfendertig jaar worden de meisjes gevolgd op hun levensweg. Ze worden geconfronteerd met verdriet, hoop, geschonden vertrouwen, onbeantwoorde liefde en haat. Hetty weet haar kracht en levenslust te behouden, terwijl Sarah de moed vindt om zich samen met haar jongere zus Angelina in te zetten voor de afschaffing van de slavernij en de rechten van de vrouw.

In haar uitgebreide dankwoord vertelt Sue Monk kidd over de vele feiten en historische gebeurtenissen die tot dit boek geleid hebben. Om het beter in het verhaal te laten passen zijn soms jaartallen aangepast en personen bij elkaar geplaatst die elkaar in werkelijkheid niet kenden. Toch draagt dat wel bij aan het complete beeld van de geschiedenis, wreedheid en conservatisme  in die periode.

Ik vond het een indrukwekkend boek!

Randblokjes...

De vorige keer vertelde ik al over de randblokjes van de replicaquilt.

Vier setjes van 10 stuks zijn al klaar. Nog twee sets van 10 stuks te gaan want in totaal heb ik 60 blokjes nodig.  Deze stofjes heb ik nieuw gesneden en genaaid maar komen nog wel steeds uit dezelfde stoffen voorraad die ik voor de grote blokken gemaakt hebben.  Ik vind het ook leuk om uit mijn eigen voorraad te putten. Ik gebruik dus wel dezelfde stoffen maar maak andere samenstellingen. En ik let er nu ook meer op dat het contrast voldoende is.

Maar de restanten, van sommige stofjes had ik nog blokjes over en die gebruik ik weer om nieuwe ruiten te maken.

  Nog even een blik op de grote blokken:

Een waarheid als een koe...

 

Een dekentje van lang geleden...

Mijn moeder maakte dit boxkleed een tijdje geleden.

Voor de jongste kleinzoon. Maar die is inmiddels ook acht en dus zijn kleine kindertijd ontgroeit. Het is niet echt als quilt gemaakt maar is wel heel af en toe doorgestikt. Later is het aangepast naar een dekentje voor in een ledikantje.

Op onderstaande foto is te zien dat er rond om een blokje gestikt is, dit houd de tussen vulling dus mooi op z'n plek.

Al die verschillende stofjes: ruitjes, streepjes en stipjes zorgen voor een vrolijke noot!

 Mijn moeder was aan het opruimen en hier is pas een kleinkind geboren dus krijgt het bij mij een goede nieuwe bestemming!

Humor op de woensdag...

 

Een nieuw begin...een debuutthriller van Angelique Haak

Soms blijft een boek heel lang op mijn virtuele boekenplank staan vóórdat ik er aan begin.

Waarom?

 

Geen idee! Vaak zijn er andere boeken die op een of andere manier voorrang krijgen. Maar toen ik er eenmaal aan begon las het als een trein en superspannend tot  het eind met een paar verrassende plotwendingen die ik niet aanzag komen. En met verschillende mannelijke hoofdrolspelers waar "een luchtje" aan zit denk je al snel in de verkeerde richting.

De tekst van de achterflap:

Jennifer Brugman is een gedreven rechercheur met een pijnlijk verleden. Ze wil graag opnieuw beginnen en een baan in haar geboortestad Rotterdam biedt haar die kans. Samen met haar nieuwe collega's werkt ze aan een heftige moordzaak: het opsporen van een moordenaar die een voorliefde heeft voor Griekse Mythologie en het afstraffen van overspelige vrouwen. Lukt het Jennifer geheim te houden wat haar overkomen is en echt opnieuw te beginnen, als het er steeds meer op gaat lijken dat de Mythologie-moordenaar het op haar gemunt heeft?

Angelique Haak (Rotterdam, 1978) heeft al sinds haar jeugd een passie voor lezen en schrijven. Na het winnen van een regionale schrijfwedstrijd, besloot zij haar liefde voor spannende verhalen te combineren met de liefde voor haar geboortestad Rotterdam. Daaruit kwam haar debuutthriller Een nieuw begin, die gelijk werd genomineerd voor de Schaduwprijs. In 2018 volgde Uitgeschakeld, eveneens met de Rotterdamse rechercheur Jennifer Brugman
in de hoofdrol. En in 2019 verscheen de derde titel in deze reeks: Zwarte ziel.

Inmiddels is er een vierde thriller uit "Nooit meer alleen" maar dit boek is een stand alone.

Dit boek is het 47ste boek dat ik las dit jaar.

Of liever gezegd luisterde, want de meeste boeken luister ik via Storytel. Binnenkort maar eens het vervolg op dit boek lezen "Uitgeschakeld" maar ik hou van afwisseling dus eerst maar weer eens een ander soort boek. Want ik wissel thrillers graag af met (historische)romans, literatuur, oorlogsverhalen en een enkele keer een boigrafie.

Het randje van de replica quilt....

Nu de 24 grote blokken van de replica quilt bijna in elkaar zitten ben ik druk bezig met de blokjes van de rand.

Deze zijn een heel stuk kleiner dan de grote blokken. De grote blokken bestaan uit 36 kleine blokjes, de randblokken uit slechts 4. Dat scheelt. 

Alle vier blokjes zijn zó geschikt dat de lichte kanten naar het midden gericht zijn.

 

In totaal maak ik 60 randblokjes ( en nog 4 voor de hoeken) en tot nu toe heb ik 4 setjes van 10 stuks klaar.

Hierna nog 1 setje van 10 stuks die dus allemaal identiek zijn.

Maar de laatste 10 worden anders,

die maak ik van alle restantjes en worden dus een allegaartje. Ik heb nl van sommige kleine blokjes veel meer dan 10 stuks en ik vind het zonde om die dan niet te gebruiken. Hier een beetje een idee van hoe de rand gaat worden.

 

Kleurenwiel...

Een paar maanden geleden zag ik bij Martine op facebook een afbeelding

  van een kleurenwiel. Die foto was gemaakt door één van haar zoons als thuiswerkopdracht ( corona) voor het vak ART. Dat vond ik zo leuk dat ik ook zoiets wilde maken. Maar het valt nog niet mee om in alle kleuren iets te vinden. Maar met stof, garen en bolletjes wol maak je een een goed begin. 

                       

Aangevuld met speelgoed ( mijn moeder had ook nog wat opgezocht) en gebruiksvoorwerpen. Maar als het goed is kun je dubbelklikken op de foto en zie je nog meer! Rode ui, druiven en een mandarijn doen het ook goed in het kleurenwiel.

Valt het je ook op dat de rode scheidsrechters kaart ( de gele ligt er ook tussen) eigenlijk oranje is?

Ik vond het erg leuk om de spulletjes te verzamelen en er over na te denken wat ik kon gebruiken. En er broeden al plannetjes om het nog een keer te maken maar dan met uitsluitend groente òf bloemen òf stofjes.

Wordt vervolgd....

Wandeling langs Yperenplas, IJssel en derde zandgat

Afgelopen zondag ging ik mee met een excursie van de Vogelbescherming o.l.v. Erik Mensonides.

Voor de vakantie stond de wekker ongewoon vroeg want de excursie startte om 7 uur. Voordeel is wel dat de zon nog moet opkomen en dat dit een mooi schouwspel oplevert.

Erik zie je hier rechts. Gewapend met stevig waterdicht schoeisel, een verrekijker en een fototoestel gingen we met ongeveer 10 man op pad. Hoewel het een thuiswedstrijd was kwam ik toch op plekken waar ik nog nooit geweest was.

Behalve veel vogels hoog in de lucht werden we ook gewezen op mooie planten. Hier de bessen van de Sleedoorn. Een plant waarvan ik wist dat het een waardplant was voor diverse vlinders ( Sleedoornpage, gehakkelde aurelia, dagpauwoog en de kleine vos) maar niet wist dat de bessen in het najaar erg in trek zijn bij lijstersoorten. Zoals Merels, kramsvogels, zanglijsters en koperwieken.

Dit is denk ik een muntsoort maar heb het niet nagevraagd.

Bij het derde zandgat was een grote hoeveelheid vogels te zien zoals de Blauwe Reiger, Zilverreiger, zwanen, krakeenden, nijlganzen en aalscholvers...

Deze juveniele ( jonge) fuut kwam een beetje dichterbij zodat ik hem kon kieken.

Bloemrijke oevers...

Ook werden we gewezen op een berkendoder, een paddenstoelen soort heel hoog in de boom.

Dit koppeltje ooievaars, beide geringd, zaten hoog op een markeringspaal langs de IJssel.

 Dit vrouwtje torenvalk keerde ons de rug toe...

Al met al een geslaagde wandeling waar ik wel heel veel vogels hoorde maar niet op de foto kon nemen. Dit omdat ze verscholen of te ver weg zaten. Voorbeelden hiervan: de roodborsttapuit ( door vogelaars liefkozend robotap genoemd), de groene specht en de gewone tapuit.

Humor op de woensdag...

 

Omdat het nog zó mooi weer is en wat bof ik dat ik vakantie heb!

De kaasfabriek ....door Simone van der Vlugt

Simone van der Vlugt schrijft zowel thrillers, historische romans én jeugdboeken.

Onlangs las ik haar nieuwste historische roman: de Kaasfabriek.

Het speelt zich af rond 1892 én 1914 en twee sterke vrouwen staan centraal.

 tekst van de achterflap van het boek:

Amsterdam, 1892. Lydia rouwt om de dood van haar ouders, die kort na elkaar zijn overleden. Ze heeft hun huis in Amsterdam en buitenhuis in Purmerend geërfd. Ondanks het verlies zit ze vol ideeën voor de toekomst en voor het uitvoeren van haar vaders plannen: een moderne kaasfabriek beginnen, op stoomkracht en met een hoge productie. Maar als vrouw alleen mag ze geen onderneming starten: ze moet samenwerken met een moderne boer uit de omgeving, Huib Minnes. Samen bouwen ze de grootste kaasfabriek van Noord-Holland.

Antwerpen, 1914. Nora, de dochter van Lydia, trouwt met Ralph Reymaekers en het paar vestigt zich in de havenstad. Na een ernstig conflict met haar moeder over haar afkomst is Nora blij weg te zijn uit Waterland. Maar dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit en moeten ze vluchten uit Antwerpen. Hoe zal de toekomst eruit komen te zien voor deze vooruitstrevende vrouwen?

Simone van der Vlugt ( 1966)

Van der Vlugt is er wederom in geslaagd een boek te schrijven dat én prettig leest maar ook heel informatief is. Ze hanteert een soepele schrijfstijl en zet een sterk verhaal neer. Nu heb ik al veel boeken gelezen waarin de tweede Wereldoorlog centraal staat maar de eerste Wereldoorlog is bij mij veel minder bekend. En in tijden waarin emancipatie nog een onbekend fenomeen is, is het des te verrassender dat de vrouwen met hun eigen middelen, mogelijkheden én kracht er in slagen om hun mannetje te staan.  

Humor op de woensdag....

 

Licht in de tunnel... boek van Marc de Hond

Een tijdje geleden kreeg ik dit indrukwekkende boek van Marc de Hond ( 1977-2020)

 

Hij beschrijft hierin de laatste periode van zijn leven nadat hij opnieuw te horen kreeg dat er een tumor in zijn lichaam zat, in zijn blaas dit keer. Ondanks dat je al bij de start van het boek weet dat het niet goed afloopt voor hem kan ik alleen maar bewondering hebben voor de manier waarop hij zijn ziekte beschrijft en de gevolgen hiervan voor hem en zijn nog prille gezin. 

Met heel veel humor maar uiteraard ook ernst beschrijft hij de hoogtepunten en de enorme hoeveelheid pech die hem overkomt. Zijn optimisme is bewonderenswaardig maar helaas geen geneesmiddel gebleken. Wel iets waarvan je kunt leren...

Rij na rij....

Schreef ik vorige week al dat mijn replica quilt weer uit de kast kwam, dit maal heb ik de daad bij het woord gevoerd en de eerste rij bestaande uit vier blokken aan elkaar gezet.

Zo netjes mogelijk, met heel veel speldjes alle hoekpuntjes precies op elkaar.

 Tevreden met het eindresultaat van de eerste vier blokken. Nog maar 20 te gaan...

Maar al met al ben ik blij dat deze quilt weer onder handen is. Het is toch altijd wonderlijk dat iets maanden in de kast blijft liggen omdat de zin om er aan te werken ontbreekt. Eenmaal weer in the picture is het gewoon lekker om er aan te werken. Er zijn avonden dat ik er maar een half uurtje aan werk door bijvoorbeeld alleen maar blokjes te spelden. Om die vervolgens de volgende avond allemaal achter elkaar te naaien. In het weekend is er wat meer tijd om klusjes te doen die wat meer tijd kosten. Maar zo blijft de vaart en hopelijk het plezier om er iets aan te doen wel in het quilten.

Blomkes in de tuun....

Eind juli is onze achtertuin  veranderd van een helikopterlandingsplaat in een echte tuin.

Waren er eerst alleen maar tegels, muren en schuttingen...nu mag ons kleine achterplaatsje en heuse tuin genoemd worden. De houten schutting werd vervangen door een stalen geraamte wat nu weelderig begroeid mag worden door Toscaanse Jasmijn en Klimop. 

Ook zijn er twee bloembakken gemaakt waar heel veel verschillende planten in groeien en die in alle jaargetijden voor kleur moeten zorgen. 

En niet geheel toevallig zijn veel van die planten niet alleen uitgezocht op hun kleur of bloeiwijze maar ook omdat ze aantrekkelijk zijn voor vlindertjes en insecten.

Om nóg meer groen mogelijkheden te creëren en toch niet in te boeten op een aantal vierkante meters terras die nou eenmaal noodzakelijk zijn om fatsoenlijk met een aantal personen om een tafel te kunnen zitten zijn er drie, vlak naast elkaar geplaatste, zeer robuuste balken vertikaal in de tuin gezet. Ook hier kunnen drie klimmers hun gang gaan én zorgen ze voor diepte in een niet zo diepe tuin.

 

Al met al kan ik hier zeer van genieten en ben ik ( en ik niet alleen al kwam het initiatief om de tuin te vergroenen wel van mij!) er erg tevreden mee. 

 En mede door de warmte in die tijd en het daardoor zo noodzakelijke watergift groeit alles als een tierelier in kan in niet wachten tot het nog meer volume krijgt.

Wiebelende pinguin....voor Mees

Toen er een kleinkind op komst was én ik zag het patroon bij Jookz van de tuimelaar pinguïn was ik verkocht! 

Inmiddels is Mees  ( die mijn vriend opa en mij bonus oma maakt) de nieuwe wereldburger geboren én het kraamcadeau overhandigd en dus kan ik de foto's laten zien.

Bij CREAMIJN kocht ik de wobble boll die in de tuimelaar komt en ging ik opzoek naar garen. Ik kon uit mijn eigen voorraad putten, kocht er alleen een bolletje wit bij voor de zekerheid. Ook de voorraad veiligheidsoogjes vulde ik aan en kocht bovendien wat variatie in maten zodat ik het voor meerdere doeleinden kan gebruiken.

Ik ben blij met het resultaat en ga hem zeker nog een keer maken!

Humor op de woensdag.....

 

Boekenchallenge....Robert Bryndza's Doodsgeheim

Robert Bryndza startte zijn reeks met Erika Foster in de hoofdrol in 2018 met "Meisje in het ijs" en de thriller reeks omvat inmiddels 6 delen en "Doodsgeheim"  is tot nu toe het laatste deel.

 

Het zijn spannende boeken die ik allemaal met plezier gelezen heb.

Dit staat er op de achterflap van het boek: 

Op een ijzig koude ochtend vindt een moeder het met bloed doordrenkte lichaam van haar dochter vastgevroren op de weg. Wie zou zo’n gruwelijke moord voor de deur van het slachtoffer uitvoeren?

Detective Erika Foster, net bekomen van haar vorige zaak, is vastbesloten om ook deze zaak te leiden. Tijdens het onderzoek stuit ze op diverse aanvallen op jonge vrouwen in een doorgaans rustige buitenwijk van Londen.

Erika is op zoek naar een angstaanjagende moordenaar, en de zaak wordt alleen maar gecompliceerder als blijkt dat de vermoorde jonge vrouw verstrikt zat in een web van geheimen. Net als Erika eindelijk een lijn begint te zien in de aanwijzingen, wordt ze gedwongen haar eigen pijnlijke herinneringen weer op te halen. Erika moet zichzelf dwingen om gefocust te blijven, diep te graven, en de moordenaar te vinden – voordat hij weer toeslaat.

###

Tot nu toe is dit dus het laatste deel met Erika Foster maar het boek eindigt wel zó dat er nog wel een vervolg in kan zitten. Maar Bryndza is ook weer begonnen aan een nieuwe reeks. Wederom met een vrouwelijke hoofdpersoon dit maal Kate Marshall.