Humor op de woensdag....

Humor op de woensdag

Nederland wat ben je mooi....

Mét camera en de wandelschoenen aan maak ik heel wat kilometertjes en geniet daar enorm van!

Vooral 's morgens vroeg, als ik een keer niet erg uitslaap want dat doe ik ook graag, als ik op pad ben vind ik het zo mooi. Zeker in deze tijd, zo half april, als je alles per dag groener ziet worden. En verbazingwekkend als je zoals hierboven nog maar net voorbij een drukke oprit naar de A1 bent. Je waant je in een andere wereld.

Iets landelijker zijn de kolken nabij de zomerdijk in Wilp. Volop leven in en om het water.

En 's morgens met het prille licht komt dit ooievaars koppel mooi uit. Zij broedt, hij brengt af en toe wat voedsel en landde hier nèt op het nest.

Aan de zomerdijk die nu nog volledig groen is staan soms knotsen van bomen, die in rap tempo uitlopen. Over een paar weken komt er steeds meer kleur op de dijk als steeds meer wilde bloemen gaan bloeien zoals papavers, boterbloemen en korenbloemen.

Wat nu al volop bloeit, maar niet op de dijk, maar in de bermen is het bovenstaande witte bloemetje genaamd, de hoge muur. Ik kende het niet maar heb een app, Obsidentify, opgezocht en daarna de informatie nagelezen.

En in plaats van langs een drukke weg is er nu een klein wandelpaadje verlegd en loop je dus een stuk leuker tijdens je wandeling. Niet geschikt voor rolstoelen en kinderwagens trouwens...

Behalve dat ik het wandelen zelf lekker vind geniet ik ook steeds meer van de dingen om mij heen. 

Ik denk dat ik steeds meer zie van wat er altijd al was, al helpt het ook wel mee dat ik sinds 2,5 jaar woon in een andere omgeving die niet recht, strak en kaal is.

Een klassieker op de boekenplank...

Vele lezen dit boek op de middelbare school maar voor mij

stond deze klassieker pas onlangs op het programma. Het is tenslotte het Multatuli jaar: het is dit jaar 200 jaar geleden dat de schrijver ( Pseudoniem van Egbert Douwes Dekker) werd geboren.

Ik "las"het via Storytell waar hij mooi werd voorgelezen door Job Cohen.

Hierbij werd gekozen voor de hertaling en bewerking van Gijsbert van Es en niet de originele versie uit 1859. 

Het geeft een mooi tijdsbeeld van Nederlands Indië en de koloniale tijd. 

Ik ben blij dat ik het gelezen heb maar ben er nou ook weer niet kapot van dit boek. 

Humor op de woensdag....

Een kleinkind op komst...

in augustus verwacht de oudste dochter van mijn vriend haar eerste kind.

Voor Erik dus zijn eerste kleinkind en daarmee voor mij een bonus kleinkind!

En dus is er weer een goede reden om iets leuks te gaan maken.

Eén idee, een babygym, droeg zij zelf aan en een tweede idee had ik zelf gezien: een tuimelaar die gehaakt kan worden.

De uitwerking en de voorbeelden laat ik nog een keertje zien maar verschillende benodigdheden heb ik al besteld.

Ik deed dit bij CREA MIJN en het ging bijzonder vlot en netjes.

Het was trouwens best even zoeken want hoe heet zo'n ding voor een tuimelaar?

Juist een wobble ball!

Geelgorzen....

Gistermorgen waren we op tijd uit bed om nog voor het ontbijt een wandelingetje te maken.

Tot mijn verrassing zag ik een aantal kleine gele vogeltjes zitten op een heggetje die rustig bleven zitten. Aanvankelijk door de lens van mijn camera en later toen ik dichterbij kwam herkende ik de geelgorzen. 

Mooie (paas)gele vogeltjes die verre van schuw bleken te zijn, 

ik had ze nog niet eerder zo gezien en dus ook niet eerder kunnen fotograferen.

Ik was blij met deze waarneming!

Ik zocht later wat informatie op de site van de vogelbescherming:

 De geelgors is een stand- en zwerfvogel van diverse halfopen landschappen, zoals licht beboste heide, bosranden en agrarisch gebied met heggen, houtwallen en grazige wegbermen. Geelgorzen worden vrijwel uitsluitend aangetroffen in het oosten van het land. De Nederlandse broedvogels blijven hoofdzakelijk in eigen land en vormen wintergroepen op voedselrijke plekken. In uitzonderlijke gevallen gaat het om vele honderden of zelfs meer.

Nestelt zowel op de grond (greppel, onder heg etc.) als in struik of jonge boom. Eileg van half april tot begin augustus, piek in mei-juni. Twee tot drie broedsels per jaar, meestal 3-6 eieren, broedduur 11-14 dagen, nestjongenperiode 10-14 dagen.

VOEDSEL

Grotendeels zaden, waarbij tarwe en haver de voorkeur krijgen boven gerst, maar ook zaden van bomen zoals spar, den, beuk, druif, maretak en diverse andere zaden. In de broedtijd wordt omwille van de jongen echter ook overgeschakeld naar ongewervelden en insecten. Voedsel wordt merendeels verzameld op de grond.

Operation Cannonshot .....75 jaar geleden

Gisteren was het 75 jaar geleden dat met Operation Cannonshot de bevrijding van de gemeente Voorst werd ingezet.

Ter hoogte van Wilp werd de IJssel overgestoken.

Een ware veldslag volgde waarbij 19 jonge Canadezen van de 48ste Highlanders compagnie sneuvelden. Ieder jaar is er een kleine herdenking maar dit jaar zou het groots aangepakt worden.

Met een tentoonstelling in de kerk, een optreden van doedelzakspelers, oude militaire voertuigen, kransleggingen en meer.

Allemaal activiteiten die afgelast of uitgesteld zijn vanwege de coronamaatregelen.

Wat wel doorging, alleen in aangepaste vorm, is het plaatsten van de 19 kruizen op de zomerdijk van Wilp als symbool voor de militairen die sneuvelde. De kruizen staan op die locatie omdat een deel van de gesneuvelde militairen dáár toen tijdelijk begraven zijn.

Aan de voorzijde van de dijk hangt een groot banier met de 19 namen.

Aan weerszijde staan vlaggenmasten met de Nederlandse- en Canadese vlag. 

Achter de kerk hangt ook een grote plaquette met de namen en hier wordt ook jaarlijks een krans gelegd.

Ik vind het altijd wel een indrukwekkend gezicht....

Blocken op de blokken...

Vorige week vertelde ik al over mijn streepjes shawl, die ik aan het afwerken was.

nu was het tijd om het te gaan blocken ( wat vroeger gewoon opspannen heette)  en daar had ik een soort foam puzzelblokken voor bedoeld. Helaas was de shawl nét iets breder dan één blok en moest ik dus twee blokken naast elkaar gebruiken en kwam daardoor dus lengte te kort. Ik heb het opgelost door onderaan dikke dubbelgeslagen handdoeken te gebruiken.

Maar eerst heeft de shawl twee uurtjes in een badje met euchalan gelegen dat maakt het lekker zacht... en daarna was het vast spelden aan de beurt. Dit is best een tijdrovend klusje...

Hier zie je het resultaat van het blocken...

Trilogie voltooid!

Na Schaduwkinderen en Uitverkoren was Bloedband aan de beurt,

het derde deel van Linda Jansma's "Cirkel van het Kwaad".

Een trilogie over officier van Justitie Jules Declerk. Naast de drie afzonderlijke verhalen in de drie boeken loopt er een rode draad door het verhaal dat te maken heeft met het persoonlijke verhaal over Declerck. Een zwart gat in haar geheugen over een alles bepalend verhaal in haar jeugd wordt vooral in het laatste deel ontrafeld. Jansma slaagt er in om alle draadjes volledig uit te werken en bij elkaar te laten komen. Ik heb deze boeken met heel veel plezier gelezen!

Humor op de woensdag....

Thuiswerken....

Tja...

De vingerhoedjes....

De 14 rijen van de vingerhoedjesquilt zit vast en dus is

rij 15 aan de beurt! Maar het is nog even wachten want ik heb heel veel spelden nodig om een rij vast te zetten en nu zijn mijn spelden allemaal in gebruik voor het blocken van een shawl. Maar die foto's komen nog...

Overigens is rij 15 de laatste complete rij want nummer 16 is nog in de maak, dus moet ik nog even aan de bak. Vingerhoedjes heb ik nog genoeg en de rij is ook al uitgezocht wat stofjes betreft en moet alleen nog maar even aan elkaar.

De shawl is van....

de pennen af!

En dus is ie klaar, qua breien in ieder geval.

Overigens niet helemaal mijn verdienste, mijn moeder hielp mee. 

Aanvankelijk toen ik er was breide we samen ieder om en om en dat ging al supersnel: was de één het even zat dan ging de ander verder. Maar er waren nog wel een paar decimeter te gaan en mijn moeder bood aan om dat laatste te doen.

Mijn volgende bezoekje was al enige tijd geleden gepland maar de coronacrisis gooide roet in het eten. En omdat ik vermoed dat het nog wel even gaat duren eer ik weer naar 't Zand kan gaan heb ik mijn ouders maar gevraagd om er een postpakketje van te maken. En eenmaal uitgepakt moest het alleen nog afgekant en afhechten...

En dat laatste was een peulenschilletje want hoewel het héél veel streepjes zijn is het met een gemêleerde bol met een lang kleurenverloop in combinatie met een effen draad die steeds meegenomen wordt zijn er niet veel draadjes om af te hechten.  

Nu nog blocken en over de lengte aan de zijkant dichtnaaien zodat de shawl smaller wordt en alleen nog de tricotzijde zichtbaar is.

Pril in April....

Echt moeders mooiste is de jongste telg van de meerkoet nog niet maar schattig toch echt wel.

Ik werd op dit koppel attent gemaakt tijdens een wandeling in een ander stukje natuurgebied maar na even zoeken vond ik ze toch ook hier. Erg mooi!

Erg rap waren de moeder wilde eend en haar 5 pullen. En ze zwommen ook nog van mij af dus geen hele duidelijke foto maar misschien komt er nog wel een kans...

Ze glommen van de wax of wat het ook is maar deze knoppen van de kastanje stonden op springen!

En het kan mij niet snel genoeg gaan die knoppen die openspringen. Als de bomen weer groen worden is de wereld toch een beetje mooier. Maar met de hogere temperaturen dit weekend zal het wel niet zo heel lang meer duren...Heerlijk!

Inspiratie opdoen bij....

Je hebt haken en haken 2.0!

En dat laatste doet de Finse Liisa Hietanen. Ze maakt gehaakte poppen mans groot en levensecht.

Om het beter te zien moet je even dubbelklikken op de foto.

Op de volgende pagina zie je nog meer foto's en vooral de voorbeelden die model stonden.

Neem HIER een kijkje!

Een sperwer voor de lens....

En wel een vrouwtjes sperwer!

Dit mooie exemplaar kon ik mooi fotograferen toen ik 23 maart in een gehuurde hut van Arjan Troost was. Aanvankelijk zou ik met nog twee anderen gaan maar vanwege de coronaregels vond ik het verstandiger om alleen te gaan. 1,5 meter afstand houden is niet mogelijk in de hut met drie personen.

Het zonnetje scheen de hele dag en daar had ik mazzel mee want dat maakt de foto's net wat mooier.

De zon was waarschijnlijk óók de reden dat de sperwer een hele tijd in het zonnetje en soms in de luwte, want de wind was wel fris, bleef zitten. 

Dit gaf mij de mogelijkheid om leuke close-up foto's te maken. Maar zeg nou eerlijk?

Met zo'n lieve blik in de ogen zou je toch niet denken met een roofvogel van doen te hebben...

En wel een roofvogel die ook dwars door heggen, niets ontziend razendsnel achter kleine vogeltjes aangaat om vervolgens uitgebreid, ook zomaar in een achtertuin de buit op te peuzelen.

Ach, zo is de natuur. Het is eten en gegeten worden.

Maar als ik zo de foto's bekijk heb ik het idee dat hij mij ieder moment een gemeend knipoogje wil geven...

Humor op de woensdag....

Om toch maar een beetje te lachen in deze tijd...

De coronalisa