donderdag 22 april 2021

Stinzeplanten in Deventer...

Naar aanleiding van een online lezing over stinzeplanten én de tip waar ik ze dichtbij kon vinden ging ik vorig weekend met mijn camera op pad naar de Singel in Deventer. 



Kievietsbloemen zijn er in allerlei kleuren te vinden. Ze zijn erg mooi en elk individu een kunstwerkje op zich. Het hangt sierlijk naar beneden , bijna een tulpje op zijn kop. En met een mini dambord print is het bijna niet voor testellen dat dit een natuurlijke print is. 




Ook het lenteklokje was daar te vinden. Groter, hoger dan het sneeuwklokje en met een latere bloeitijd. Alleen de vorm geeft enige gelijkenis.




Helemaal wit is ook deze kievietsbloem, weer totaal anders dus. Geen print maar wel de kenmerkende vorm. 



Meestal zag ik er één of twee bloeiend bij elkaar. Maar op de foto hierboven zag ik een fraai groepje van een stuk of zes prachtexemplaren. 




Deze twee lijken wel een Siamese tweeling. 

 


Verderop in het Rijsterborgherpark zag ik de Vingerhelmbloem, ook zo'n soort waar ik voor de lezing nog nooit van gehoord had. Enerzijds is het ook een plantje waar je makkelijk aan voorbij loopt maar de grote groepen, als je ze eenmaal in het vizier hebt, maakt toch dat je blik er naar toe getrokken wordt!



 

Dit is een sneeuwroem daar zijn er meerdere soorten van, de grote en de kleine, maar ik ben leek dus kan het verschil nog niet duiden.... Maar leuk vond ik mijn uitstapje wel. Want hoe meer ik leer, hoe meer ik zie. Maar ook hoe meer ik zie, hoe meer ik leer....

dinsdag 20 april 2021

Het slechte pad... een thriller van Robert Galbraith

Het voordeel van boeken lezen die een serie vormen is, zeker als je de auteur goed vind, dat je weet wat je ongeveer kunt verwachten. Niet qua plot, zeker niet, maar wel qua stijl, grondigheid of sfeer. Maar het is geen garantie, soms valt een boek uit een reeks tegen maar dat is maar zelden. En bij deze reeks, de Cormoran Strike reeks van Robert Galbraith, is dat ook zeker niet het geval. 



 

de tekst van de achterflap:

Als Robin Ellacott een mysterieus pakket opent, krijgt ze de schrik van haar leven: in de doos zit een afgehakt vrouwenbeen. Haar baas, privédetective Cormoran Strike, is minder verrast, maar meer op zijn hoede. Er zijn vier mensen uit zijn verleden die hij in staat acht tot zo’n gruwelijke daad. De politie heeft al snel een verdachte, maar Strike denkt dat ze de verkeerde hebben. Dus besluit hij met Robin om te graven in de duistere achtergrond van de andere drie. Maar de dader laat dat niet op zich zitten…

Wat is erg leuk vind aan deze reeks is de verdieping van de hoofdpersonen, hun karakter, hun achtergrond, hun verleden, ieder deel wordt er weer een tipje van de sluier opgelicht. En in deze tot nu toe lijvige boeken is daar natuurlijk ook alle ruimte toe. Zowel bij Robin als bij Cormoran spelen er dingen die hun acties beïnvloeden.  Soms komen ze terloops aan de orde soms zijn het zaken die bepalend zijn in het boek.  Galbraith schuwt ook in dit deel niet de rauwe kantjes van het vak van detectives. Soms zijn er gruwelijke details, soms is er roem en is dat ook weer van het ene op het andere moment verdwenen. 


Onderliggend speelt in dit deel, meer dan in de vorige twee delen, een onderhuidse spanning tussen de twee hoofdpersonen. En met een deadline, een belangrijke gebeurtenis, die speelt in het slot van het boek lijkt het dan toch tot een climax te komen. Maar zo als vaker is dit alleen maar een opmaat, een cliffhanger naar een volgend deel. En dat is dat ook weer een voordeel als je start met een reeks terwijl er al meerdere delen verschenen zijn. Dan hoef je niet te wachten tot het volgende deel uit is.

Voor mij zelf geld alleen dat er nog een kleine 100 boeken op mijn "wil ik lezen"lijst staan die ook om voorrang schreeuwen. Nou ja een luxe probleem zullen we maar zeggen. 



Hebban: 

Achter het pseudoniem Robert Galbraith gaat niemand minder schuil dan J.K. Rowling, auteur van de Harry Potter-reeks.

J.K. (Joanne Kathleen) Rowling (1965) groeide op in Chepstow, Engeland. Na de middelbare school studeerde ze Frans en Klassieke Talen, werkte ze voor Amnesty International en gaf ze een aantal jaren les. Ze verhuisde naar Portugal om Engels te doceren en ontmoette daar haar eerste echtgenoot. Het huwelijk hield echter geen stand en na de scheiding in 1993 verhuisde zij naar Edinburgh met haar pasgeboren dochter. Omdat ze in een kleine flat woonde, schreef ze in café Nicholson aan haar boek en wist Harry Potter en de Steen der Wijzen  in zes maanden te voltooien. Zowel dit debuut als alle volgende Potterdelen werden overstelpt met diverse bekroningen en prijzen.

Nadat ze een punt zette achter de serie rond Harry Potter, bleef het een tijdlang stil rond haar. Achteraf bleek dit maar schijn te zijn; het duurde immers een tijdje voor bekend werd dat de "debuterende" auteur Robert Galbraith niemand minder was dan J.K. Rowling.

Dit boek was het twaalfde boek dat ik dit jaar las voor de Hebban Reading Challenge 2021.



dinsdag 13 april 2021

Dit recent verschenen boek lachte me toe en ik werd getriggerd door de wat mysterieuze voorkant.
Over Japan weet ik niet veel en al helemaal niet over de situatie van Japanse meisjes en de Amerikaanse soldaten die daar gevestigd waren.




Maar dit verhaal is niet alleen maar een liefdes geschiedenis. Het geeft een mooi tijdsbeeld en de rituelen van de Japanse cultuur. De vrouwelijke hoofdpersonen zijn krachtige vrouwen die mede door de tijdsgeest en hun cultuur gestuurd worden door gebeurtenissen die niet altijd voor de hand liggende keuzes veroorzaken.


De tekst van de achterflap:
 Japan, 1957. De 17-jarige Naoko Nakamura wijst de man die haar vader voor haar heeft uitgezocht af en volgt haar hart: ze wil enkel trouwen met de Amerikaanse soldaat van wie ze houdt. Als gevolg van die beslissing wordt ze verstoten door haar familie, omdat de schande van een huwelijk met een buitenlander te groot is. Maar als haar geliefde niet terugkeert van een missie en zij zwanger blijkt, kan ze nergens terecht. Haar vader is onverbiddelijk: ze mag enkel terugkomen naar huis als ze het halfbloed kind dat ze draagt opgeeft...

Amerika, nu. Tori Kovac zorgt voor haar vader in zijn laatste dagen als ze een brief vindt die haar leven op zijn kop zet, en die duizenden vragen oproept over haar vader, over hun familie en over wat ze dacht te weten. Ze gaat op zoek naar antwoorden, een zoektocht die naar Japan leidt.... 



Ik vond het een mooi boek. Em omdat de verhaallijnen in tijd steeds dichter bij elkaar komen lijkt het al snel duidelijk hoe de vork in de steel steekt. Niets is echter minder waar en daar komt het mysterieuze in het verhaal de hoek om kijken. En blijkt het toch weer heel anders in elkaar te zitten dan je denkt. En toch dat onvoorspelbare maakt het een erg mooi boek. Ik las het met veel plezier en leerde weer nieuwe dingen. Want hoewel een deel van het verhaal fictief is, is er toch ook veel gebaseerd om bestaande, echte verhalen. 

 



Ana Johns schreef met dit debuut een verhaal dat mysterieus, ontroerend en ook diepgang kent. 


 

maandag 12 april 2021

De nieuwe kolshawl is klaar....

Een tijdje geleden begon ik aan een shawl van een bol die ik al heel lang in huis had.




Ik had er eerst een ander plan mee maar ik zocht iets simpels om een shawl te maken met de kleuren die passen bij mijn werkkleding, rood en zwart. Een bol met gemêleerd garen geeft altijd een leuk effect én de grannysteek is snel en simpel! Vandaar dat deze bol een andere bestemming kreeg. 





Ook de keuze van een kolshawl was niet helemaal toevallig want vanwege de veiligheid mag een shawl eigenlijk niet. En dat heeft weer te maken met machines en losse uiteinden van de shawl. Maar omdat ikzelf helemaal niet met machines werk maar ook geen problemen wil met andere collega's of degene die op de regels toezien koos ik voor deze shawl zonder losse uiteinden: de kolshawl. Iedereen blij, en ik het meest want het kan best koud zijn op de plek waar ik werk. 




 HIER vind je meer info over het patroon en het materiaal wat ik koos.

donderdag 8 april 2021

De lente knalt los....

Oké, oké, het is april en qua weer kan het alle kanten opgaan, dat hebben we de afgelopen week wel gemerkt! Zon, sneeuw en hagel wisselde elkaar af.



Maar toch zie je steeds meer struiken bloeien of je ziet ontluikende blaadjes. Heerlijk vind ik dat. Geel, roze of paars en er zijn vele mooie kleuren in deze tijd van het jaar.  Maar ook het wit kan er uitknallen, wat dacht je hiervan. Prachtige die stermagnolia!





Het is dat ik niet zo'n grote tuin heb maar anders zou ik al die voorjaarsbloeiende struiken wel in mijn tuin willen hebben. Helaas is daar geen ruimte voor! Maar voor een paar bolletjes is altijd wel ruimte en daarom staan deze blauwe druifjes zeker ook in mijn tuin.




Nog meer voorjaarsblommen uit de voortuin in een collage. Makkelijk te maken met een app op mijn telefoon.



De forsythia is ook zo'n knaller! Eerst bloemen dán blad. En weet je dat je deze struik heel makkelijk ieder jaar zó vol met bloemen krijgt en toch in vorm houdt? Snoei direct na de bloei de uitgebloeide takken schuin af boven een jonge uitloper die naar buiten wijst. En om de struik in vorm te houden kun je een paar grote taken zo'n 30 centimeter boven de grond helemaal af. Zorg dat er 3-5 gestel takken overblijven. Die zijn volgend  jaar ( of over twee jaar aan de beurt). Zo hou je model én bloemen in je struik.





Van ondergaande struik ken ik de naam niet zeker, ik vermoed een meidoorn. Ik spotte 'm tijdens een wandeling in recreatie park Bussloo. Zal m de komende tijd nog eens bekijken. Als er blad aan zit gaat dat determineren vast iets makkelijker.





Deze magnolia zo ik ook graag in mijn tuin plaatsen maar het blijft bij wensen in verband met het formaat van de tuin. En een kleine tuin heeft ook zo z'n voordelen met name in het onderhoud en dat is ook wel wat waard. Dus geniet ik ook maar van buurtuintjes.





Wat ik niet in mijn tuin zou willen hebben maar wel mooi vind bij parken en andere grote gebieden is speenkruid, vrolijk, kleurrijk  maar pril.




Tijdens een andere wandeling liep ik over deze laan die uitloopt tegen een mooi landhuis. En week of zes geleden was het gras voor het huis helemaal paars van de krokussen. Nu was aan weerszijden van de oprit naast een statige bomenrij een lang tapijt te zien van bloeiende narcissen. Erg mooi! Het huis kun je in de verte nauwelijks zien op de foto.

 


Ook mooi maar minder opvallend zijn de bloeiende katjes van de wilgen. Als de zon schijnt zit ie vol met hommels die de nectar drinken en een paar weken later zie je de pimpelmezen zich te goed aan zaadje of knopjes? Of misschien wel kleine insecten die er in leven dat weet ik niet precies.



 Voor hooikoortspatiënten zijn al die pollen van  niet zo fijn maar ik geniet wel van de kleuren.

dinsdag 6 april 2021

Leven of dood.... Topthriller van Michael Robotham

Je hebt thrillers en thrillers maar dit exemplaar : Leven of dood van Michael Robotham, viel bij mij wel erg in de smaak! 

Het zit vernuftig in elkaar en iedere keer wordt er een klein tipje van de sluier opgelost. Het verhaal wordt vertelt vanuit drie perspectieven: die van hoofdrolspeler Audie Palmer, zijn medegevangene en maatje in de bak Moss Webster en tenslotte Desiree Furnes en politieagente die zo klein als ze is, en daardoor steeds bespot wordt, haar mannetje staat. Het speelt zich af in zowel het heden als in het verleden in het geval van Audie en dat maakt dat het verhaal beetje bij beetje ontrafelt wordt. Over getuigen die de verhalen niet meer kunnen vertellen en getuigen die monddood gemaakt worden. Misbruik van macht en goedgelovigheid. 


Tekst van de achterflap:

Audie Palmer zit tien jaar gevangenisstraf uit voor een gewapende overval waarbij vier mensen omkwamen. Zeven miljoen dollar is nooit teruggevonden. Alleen Audie weet waar het geld is.

In de gevangenis is hij geslagen, neergestoken en bedreigd doorbewakers en medegevangenen die allemaal op het geld uit zijn.
Maar dan verdwijnt Audie de dag voor hij vrijkomt. Iedereen jaagt op hem, maar Audie heeft één doel: hij moet een leven redden voor
het te laat is...


Michael Robotham (Casino, Nieuw-Zuid-Wales, 1960) is een Australische thrillerauteur en journalist. In de laatste functie reisde hij veertien jaar lang de wereld rond en zijn artikelen verschenen in diverse Britse, Amerikaanse en Australische kranten en tijdschriften. Als ghostwriter schreef hij vijftien autobiografieën van beroemdheden, waaronder politici, popsterren en sportmensen. Twaalf van deze boeken belandden op de Sunday Times bestsellerlijst.


Hij heeft een reeks van 8 boeken geschreven met Psycholoog Joseph O'Loughlin in de hoofdrol. Deze heb ik nog niet gelezen. Zijn nieuwste boek, Meisje zonder leugens, deel twee met Evie Cormac in de hoofdrol, verscheen in 2020.


 Quote van Robotham bij presentatie van dit boek: 

Leven of dood is een thriller, een liefdesgeschiedenis en een les in nooit de hoop verliezen. Dit boek is heel speciaal voor mij. Het is mijn tiende en ik voel dat ik was voorbestemd het te schrijven.”

Ik ben zeker van plan om meer van deze auteur te lezen want dit was echt een top boek! 

Ps: aan de foto kun je wel zien dat dit een geslaagd boek was voor een lang paasweekend...

maandag 5 april 2021

Als Pasen en Pinksteren op één dag vallen....

 Dat zal niet gebeuren, dat is een ding wat zeker is!

Maar er viel mij gisteren wel iets op, misschien niet uniek, maar voor mij voor het eerst:




Gisteren, eerste Paasdag, bloeide de KERST-roos in mijn tuin, dat doet ie iederjaar een deel van de winter en in de lente. Maar tijdens een wandelingetje viel mijn ook op een klein lila bloemetje. De PINKSTER- bloem bloeide pril in de slootkant.




En omdat die nou eenmaal niet in mijn tuin bloeien en meestal je oog er pas op valt als er een groepje bij elkaar staat dacht ik ....dat is vroeg met Pasen dat de Pinksterbloemen bloeien? Of is dat wel normaal?



Pas 's avonds in bed dacht ik: het is Pasen en zowel de Kerstroos als de Pinksterbloemen bloeien. Toch wel mooi op deze frisse Paasdag met bovendien wat witte sneeuw...

vrijdag 2 april 2021

Bijzondere deuren...

 Vogels zijn een sierlijk symbool 




en om die reden geliefd als onderwerp bij deze bijzondere deuren. Prachtige pauwenstaarten hangen sierlijk naar beneden.




Kraanvogels zouden de boodschapper zijn van vrede, geluk, symbool van wijsheid, gezondheid, loyaliteit en een lang leven. De kraanvogel is ook het symbool voor loyaliteit en goedheid. Kraanvogels werden in verband gebracht met het helen van het oog. Het oog staat voor de ziel. Hierboven zijn ze uitgevoerd in Metaal, hieronder van hout.






Een roofvogel houdt de wacht op deze mooie houten deur.
Wat prachtige gemaakt, ontzettend knap!




En als je een speciale deur hebt wil je daar natuurlijk geen gamma- bel op hebben maar iets speciaals!
Wat dacht je van deze klopper? :



En daar krijg je vast hoofdpijn van!




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...