Boek... De Nachtroos van Lucinda Riley

Natuurlijk is Riley vooral bekend van haar 7 zussen serie maar

ook haar standalone boeken zijn indrukwekkend!

Eerder las ik al "de Lavendeltuin" en "de orchideeëntuin" ( ook uitgegeven onder de naam "Terug naar Whartonpark"  maar dit was ook weer een topboek!

De indredienten voor haar succesverhalen zijn steeds hetzelfde: het speelt zich af in twee verschillende tijdsperken en die verhaallijnen komen uiteindelijk bij elkaar. Maar ook de dosis geschiedenis, op feiten gebaseerd, maken het voor mij extra leuk.

Dit verhaal speelt zich af in Engeland én India.

Vooral van dat laatste land weet ik niet heel veel en is prachtig beschreven.

De inhoud kort beschreven: 

Jaipur, India, 1911. Vlak voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog reist de elfjarige Anahita met de familie van een rijke vriendin mee naar Engeland. Daar ontmoet ze de jonge Donald Astbury, erfgenaam van het prachtige, afgelegen landgoed Astbury, en zijn sluwe moeder. De reis naar Engeland verloopt door deze ontmoeting heel anders dan Anahita ooit had kunnen denken…

Een eeuw later komt actrice Rebecca Bradley voor een nieuwe film naar het inmiddels vervallen landgoed. Ze hoopt daar te kunnen ontsnappen aan de paparazzi en roddels die haar in Amerika achtervolgen. Tijdens het filmen ontmoet ze de Indiase Ari Malik, die naar Astbury is gekomen op zoek naar zijn familiegeschiedenis. Samen ontrafelen ze de duistere geheimen rond Astbury Hall en komen steeds dichter bij de waarheid die decennialang verborgen bleef.

Ook in dit verhaal is klasse verschil een belangrijk breekpunt en zijn zowel India als Engeland natuurlijk hierom bekend.  En dit in combinatie met de op waarheid beruste geschiedenis maakt dit boek voor mij dat het veel meer is dan een simpel liefdesverhaal. 

Humor op de woensdag....

Kunst op de muur....

Deventer is niet alleen een mooie oude stad, maar ook op andere manieren bezig met schoonheid.

Zo hebben ze opdracht gegeven om daar waar géén schoonheid is, bijvoorbeeld aan de rand van een parkeerplaats of een braakliggend terrein, een mooie muurschildering te maken. Dan voeg je niet alleen iets moois toe, je voorkomt daarmee ook dat het ten prooi valt aan besmeuring van allerlei individuen met een spuitbus.

Niet alleen om de muur te verfraaien maar ook om een thema, 75 jaar bevrijding, voor het voetlicht te brengen.

De kunstenaar heeft hier een mooie handtekening gezet: Will Yoow

Details opnames van de vredesduiven hieronder en hierboven.

En waarom geen overzichtsfoto van het geheel?

Het is en blijft een parkeerplaats en dus staan er wel eens auto's voor.

Helaas...

Humor op de woensdag....

Een kraamkadootje is altijd leuk om te maken....

...vooral een kado voor een toekomstig kleinkind!

De moeder in spé ( dochter van mijn vriend, dus ik wordt bonus oma) leest niet op mijn blog dus kan ik hier dit kleine berichtje plaatsen.
Het eindresultaat is uiteraard pas te zien als het kleinkind er is natuurlijk....

Dagje Marker Wadden....

Begin juli ben ik samen met andere mensen van de Vogelwekgroep in Deventer mee geweest 

met een excursie van Natuurmonumenten naar de Markerwadden. Behalve het slechte weer waarbij vooral de harde wind en de miezer regen ons parten speelden was ik erg blij om de eilanden nu eens te zien.

Het is toch fabelachtig dat in zo'n korte tijd zoveel natuur in de vorm van heel veel flora en fauna spontaan ontstaan is. Het grootste gedeelte is aankomen waaien alleen het helmgras, hierboven op de foto, is in het duin aangeplant.

Hierboven wikke en rolklaver.

Zó groen alsof het er al jaren ligt terwijl ze pas in 2016 begonnen zijn opspuiten van het hoofdeiland ( het enige dat voor het publiek toegankelijk is, de overige 4 eilanden zijn dat niet.) en er pas sinds 2018 sprake is van echte eilanden met paden e.d.

Door de harde wind waren er veel minder vogels dan anders maar dit vrouwtje eidereend was voor mij een eerste in mijn lens. Niet zo spectaculair als het mannetje maar die hebben we dan ook niet gezien.

Meer weten over de Marker Wadden?

Klik HIER

Humor op de woensdag....

Over bloemetjes en bijtjes....

In deze maand bloeit er veel in mijn tuin!

De hortensia nog maar nèt, maar nu heel mooi roze en aan het eind van de bloei meer oud roze wat weer heel mooi samen gaat met de bloei van de sedum in precies dezelfde kleur.

De vaste geranium Suzanne bloeit lang en is een waar paradijs voor allerlei insecten.

Minder opvallend is de bloeiende sempverium die in een stenen pot staat en niet erg uitbundig is.

De paarse bloemen van de allium bollen zijn zeer intrek bij allerlei zoemende insecten.

Een klein blauw schichtig vlindertje bezocht de al bijna uitgebloeide paarse  pluimpjes.

Op de hebe is deze mooie dagpauwoog neergestreken.

Deze witte blikvangers staan al een paar jaar in de schaduw van de voortuin en lijken 's avonds wel licht te geven. Blij met deze Annabellen!

Nog maar een paar weken staat deze horrtensia's in de tuin: little lime. 

Nu nog in lime straks verkleurend naar roze.

De lavendel is een trekpleister voor menige hommelsoort.

De alliumbollen zijn ook zelden zonder insecten....

Soms met concurrenten...

De stilte van de witte stad door Eva Garcia Sáenz de Urturi

Ik werd getipt voor dit boek door iemand die ook veel leest en mijn smaak kent al was het maar omdat ie aardig overeen komt met haar eigen smaak!

Het boek was beschikbaar op storytel en had een enorm pluspunt: voorgelezen door Sander de Heer.

Het is een van oorsprong spaanstalig boek met enorm veel dubbel namen, (overeenkomstig zoals de naam van de auteur!) en daar moet je wel aan wennen maar het klinkt enorm mooi als het goed uitgesproken wordt. 

De auteur gebruikt prachtige zinnen en een grote hoeveelheid historie en symboliek in haar boeken en dat geeft deze thriller nog weer wat extra's. En daar hou ik van! Dit boek is de eerste van een reeks waar tot nu toe drie delen van zijn verschenen. Het speelt zich af in haar geboortestad en de beschrijvingen van de stad met haar oude gebouwen maakt dat je eigenlijk zo je koffer wil pakken om er naar af te reizen.

Mijn oog was al eerder op het boek gevallen omdat ik op o.a. Hebban veel enthousiaste reacties had gelezen na het verschijnen van de boeken en veel lovende recensie en beoordelingen had gelezen. Wie van de boeken houd van Dan Brown zal deze boeken ook omarmen maar ook de boeken van Carlos Ruiz Sáfon dragen de zelfde sfeer al zijn dat meer romans dan thrillers.

Eva García Sáenz de Urturi (1972) werd geboren in Vitoria en woont sinds haar vijftiende in Alicante, waar ze aan de universiteit werkt. Haar eerste boek heeft ze in eigen beheer uitgegeven en het werd online een grote bestseller. De trilogie van de witte stad verschijnt in het Spaans bij Planeta en deze boeken zijn inmiddels in alle vormen en via alle platforms een fenomenale bestseller geworden.

De tekst van de achterflap:

Tasio Ortiz de Zárate is een briljante archeoloog die twintig jaar geleden werd veroordeeld voor een reeks bizarre moorden in het rustige stadje Vitoria. Hij staat op het punt voor het eerst de gevangenis te verlaten, als de misdaden weer beginnen: in de kathedraal van Vitoria wordt een jong stelletje gevonden: naakt en om het leven gekomen door bijensteken in hun keel. Niet veel later wordt in de Casa del Cordon, een bekend middeleeuws gebouw in de stad, een ander koppel vermoord.

De jonge inspecteur en profiler Unai Lopez de Ayala – beter bekend als Kraken – wil niets liever dan meer moorden voorkomen, maar een recente tragedie in zijn eigen leven maakt het hem moeilijk om deze zaak te behandelen als alle andere. Zijn onorthodoxe werkmethode wekt bovendien ergernis bij zijn baas. De tijd begint te dringen en de dreiging wordt alsmaar sterker: wie volgt?

Dit boek was het 33ste boek dat ik las dit jaar maar mijn doelstelling van 75 boeken in 2020 zal ik moeten bijstellen want dat ga ik waarschijnlijk niet halen. Maar ach het was ook een streven en geen moeten....

Humor op de woensdag....

Salade met spitskool en ei

Laatst hoorde ik van een salade met voor mij niet zulke voor de hand liggende ingrediënten.

Ik probeerde het uit en paste het een klein beetje aan. Het was erg lekker. In eerste instantie werd het een salade voor bij een barbecue maar inmiddels heb ik het ook al een paar keer gemaakt als hoofdgerecht samen met aardappels en vlees. En ook niet onbelangrijk: het is in een oogwenk klaar!

De ingrediënten: 

1 halve kleine spitskool

1 prei

2 appels ( ik koos de Elstar)

2 hardgekookte eieren

1 handje geweekte rozijnen

1 bakje eiersalade

Snijd de spitskool zo fijn mogelijk en de prei eerst in de lengte door en daarna in halve fijne ringetjes.

Snijd de appels in kleine blokjes en voeg de uitgelekte gewelde rozijnen toe.

Meng het geheel met het bakje eiersalade in een schaal of kom. Meng ook de stukjes ei door de salade en hou eventueel een paar plakjes achter de hand ter garnering.

De eiersalade fungeert als dressing en daarom is olijfolie of zo overbodig.

Doordat de spitskool heel fijn gesneden is, is het helemaal niet hard en is voorkoken ook niet nodig.

Eet smakelijk!

Humor op de woensdag....