En ook dit deel draagt weer de titel van een onschuldig kinderliedje maar onschuldig zijn deze boeken allerminst. Politie inspecteur Helen Grace is een pittige tante en in haar thrillers gebeurt van alles. In eerste instantie lijkt het altijd simpel wie de dader is maar naar mate je verder vordert in het boek ligt het altijd toch een stuk complexer en zijn de motieven zó talrijk dat er meerdere daders lijken te zijn. En toch slaagt Arlidge er altijd weer in om een verrassende plotwending te bedenken die je niet ziet aankomen. En áls je dan al in de goede richting denkt of iets vermoed vraag je je af hoe het dan zo kan gebeuren.
"Je hebt nog één uur te leven.'
Dat is het enige wat er uit de telefoon klinkt voor er wordt opgehangen. Is het een misplaatste grap? Een verkeerd nummer? Een misverstand? Alles is beter dan de gruwelijke waarheid: dat iemand zijn slachtoffers zestig minuten lang nauwlettend in de gaten houdt… en dan toeslaat.
Terwijl het dodenaantal oploopt, raakt Helen Grace verstrikt in een race tegen de klok. Maar de dader blijft haar steeds een paar stappen voor. Helen heeft geen motief, geen verdachten en geen aanwijzingen. Totdat blijkt dat alle slachtoffers deel waren van dezelfde vriendengroep. Een vriendengroep voor wie elk telefoontje nu het laatste kan zijn, want wie opneemt is voorgoed verloren.
Arlidge (1974) is een Britse auteur die al bijna twintig jaar scenario's schrijft voor Britse crime series. Silent Witness is zo'n serie. Zijn debuut boek Iene Miene Mutte viel rap in de smaak en vele delen volgde. Ook schreef hij enkele stand alones, maar allemaal thrillers die succesvol ontvangen werden. In Nederland worden zijn boeken uitgegeven door Boekerij.
Ik las dit boek met plezier en er zijn genoeg open eindjes in dit negende deel dat er vast nog wel een tiende komt.
Leuk dat je hierover schrijft. Ik ken deze serie niet, dus ga er gauw eentje reserveren in de bieb.
BeantwoordenVerwijderen