Matthias Declercq (1985) is een Vlaamse schrijver en journalist die in 2019 een half jaar inwoonde bij een Urks gezin om op die manier door te dringen tot het DNA van de gemeenschap.
Aanvankelijk kijkt men wat sceptisch naar "die Belg" maar gaande weg weet hij het vertrouwen te winnen. Bezoekt alle kerken ( en dat zijn er 21! ) op een gemeenschap van iets meer dan 21.125 mensen, 98% van de inwoners is aangesloten bij een kerk of geloofsgemeenschap. Hij voert vele gespreken, wordt ook soms anoniem gevraagd om zaken aan de kaak te stellen en vaart een week mee op een kotter. En gaat mee naar de kroeg. Wat mij toch wel het meest bij blijft van het boek is de heilige driehoek van kerk, kotters en coke. Er gebeurd veel onder druk van de kerk en er is ook veel waarvan je kunt zeggen dat het door God verboden is. Waar de Declercq terecht zijn bewondering voor uitspreekt is de gulheid van de Urkers. Het is al jaren de gulste gemeente van Nederland. In 2008 werd per huishouden 52,64 euro uitgegeven aan goede doelen. En om even te vergelijken. Amsterdamse huishoudens doneerde in die tijd 0,59 euro.
Matthias M.R. Declercq
Declercq hanteert in zijn boek een vlotte schrijfstijl en doorspekt zijn teksten af en toe met typisch Urker Dialect. Ik las het boek als luisterboek en ook daar werden die woorden op de juiste typische manier uitgesproken. Voor mij heel herkenbaar omdat Urk op de Noordoostpolder ligt waar ik 25 jaar woonde. Ik kan het boek aanraden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten