Sprong in het diepe.....

Als klein meisje woonde ik met mijn ouders op een flat in Haarlem.

Zes hoog!! Met een enkel grasveldje in de buurt waar ook nog een bordje op stond: Niet betreden!

Ik was 1 jaar oud en volgens mijn ouders een zoet maar ondernemend meisje.

 Mijn moeder heeft het altijd wel eng gevonden maar gelukkig was de galerij en het balkon voorzien van een degelijk en stevig hekwerk. Maar natuurlijk zag mijn moeder wel allerlei visioenen voor zich...

Ik zal een jaar of 1,5 of 2 geweest zijn toen ik lief aan het spelen was en mijn moeder verdiept in een boek. Af en toe keek ze op maar ik speelde lekker verder en haar boek was mooi.....

Op eens hoorde ze mij zeggen: Eeeeene Teeeje ( voor de duidelijkheid: tot 2 tellen in peuter taal) als of ik een reuze sprong ging maken.... Ik was even uit beeld en mijn moeder vlóóg overeind omdat ze minstens dacht dat ik boven op een stoel op het balkon klaar stond om de knijpers achter na te gaan die ik altijd naar beneden gooide....

Maar haar opluchting was groot toen ze mij stralend vond bovenop de drempel van de keuken ( 1.5 cm hoog!) klaar om de kamer in te springen..... Ik trots en blij.... zij vooral opgelucht....

Dit verhaal heb ik vaak gehoord en het blijft leuk als mijn moeder het vertelt....

Groeten,

Annemieke