hangt eindelijk op zijn plekje in mijn huis!
Eerst was er geen schroef en moest ik op zoek naar een hulpvaardig persoon mét boormachine....
Toen bleek de ophanglat zoek en moest een langer exemplaar ingekort worden.
En aangezien ik bijna zonder technisch gereedschap door het leven ga, moest ook dat geregeld worden.
Lees: lat mee genomen naar het werk en daar ( zelf) gezaagd!
Uiteindelijk komt het weer goed en kan ik trots naar mijn huisjes kijken!
Ik deed de cursus toentertijd samen met mijn, inmiddels overleden, vriendin Trudi.
Zij maakte de quilt weer hééél anders:
Hier schreef ik al eerder een blogje over met meer ( detail) foto's. Als je dat wilt bekijken klik dan HIER.
Ik zie de quilt nog wekelijks als ik bij haar man kom en kijk toch altijd een beetje weemoedig naar deze quilt. Eén van de vele die we samen op een cursus maakte!
wat vind ik je stedenquiltje prachtig! Echt super !
BeantwoordenVerwijderenLachen was de handelingen vóór hij hing !
Niet UITlachen hoor!
Die van je, inmiddels overleden vriendin is een"
"plaatje". Geen wonder dat je je er weemoedig van blijft voelen ..... Groetjes ,Rini.